Tussen Rijn en Lek

Beschrijving

Nieuwe reconstructie Houtense grafstèle
In 2000 ontdekte Ben Elberse, lid van de Archeologische Werkgroep ‘Leen de Keijzer’ uit Houten een Romeinse grafsteen bij de aanleg van een fietstunnel onder het spoor in de Houtense wijk Molenzoom. Deze is in 2025 getoond in het Rijksmuseum van Oudheden. Peter Koch en Lies Maliepaard maakten een nieuwe reconstructie, die daar was te zien.

Inventarissen oud-archief Werkhoven gevonden
Wie in het Regionaal Archief Zuid-Utrecht (RAZU) in Wijk bij Duurstede het archief van het gerecht Werkhoven van vóór 1811 wil inzien, komt van een koude kermis thuis. Dat is er bijna niet, ook niet elders. Door een toeval vond Ad van Bemmel een inventaris van het oud-archief van Werkhoven uit 1784 en later nog twee inventa­rissen uit 1780 en één uit 1892.

De liquidatie van Reinoud Marchal in juli 1944
Reinoud Marchal werd op 8 april 1923 geboren als de zoon van Jan Marinus Marchal en Reintje Bontan. Hij was metaalbewerker en woonde bij zijn ouders aan de Singel 47 te Wijk bij Duurstede. Hij stond bekend als een onnozele zonderlinge jongen. Zijn bijnaam luidde ‘Nijboertje’. Het Wijkse verzet had geconstateerd dat Reinoud zich schuldig had gemaakt aan verradersactiviteiten. Auteur Ton Gelok gaat in op de gebeurtenissen die hierna volgden.

Verhalen tussen Rijn en Lek
Er zijn veel volksverhalen verschenen in Nederland die in de Volksverhalenbank zijn samengebracht door het P.J. Meertens Instituut. Historica José de Kruif neemt ons mee naar de verhalen uit het Kromme Rijngebied. Van het monster bij Hagestein in de Lek tot recent de wolf bij Bunnik.

Herkomst naam Peperstraat in Wijk bij Duurstede
Waar komt de benaming van de Peperstraat in Wijk bij Duurstede vandaan? Iedereen zal zeggen dat het met de specerij peper te maken heeft, maar dat is in dit geval niet zo. De  Peperstraat in Wijk bij Duurstede bestond al rond 1300. De VOC-tijd in de zeven­tiende eeuw toen men vele specerijen uit de Oost importeerde, volgde pas honderden jaren later. Stadgids Pieter Tijburg neemt u mee.

Van militair verdedigingswerk tot ecologisch toevluchtsoord: mens en natuur op Fort bij Vechten
Fort bij Vechten staat vandaag de dag vooral bekend als een plek waar je goed kan recreëren. Wandelen langs de waterlinies, een biertje drinken op het fort of je onderdompelen in de geschiedenis door een bezoek aan het Waterlinie­museum: het kan allemaal. Samen met Amelis­weerd en Fort bij Rhijnauwen wordt dit gebied weleens de achtertuin van Utrecht genoemd. Net zoals een tuin, wordt Fort bij Vechten gewaar­deerd vanwege zijn recreatiemogelijkheden, het landschap en de natuur. Aan hoe die natuur eruitziet, gaat een lange geschiedenis vooraf. Die geschiedenis vertelt ons niet alleen iets over de ecologische ontwikkelingen op het fort, maar ook over de relatie tussen mens en natuur. Het verhaal van de planten en dieren die voorkomen op Fort bij Vechten, van het eind van de 19e eeuw tot nu.

Een beschreven Romeinse schoenzool
In de jaren 70 van de vorige eeuw heeft Ad Muyris een zeldzame Romeinse schoenzool gevonden langs de snelweg A12 bij Fort Vechten. In die tijd vonden in verband met de verbreding van die weg enorme grondverplaatsingen plaats in de omgeving van het vroegere Romeinse Castellum. Dit bijzondere stuk leer bevindt zich nu onder de hoede van de Archeologische Werkgroep ‘Leen de Keijzer’ Houten.